මධ්යම රාත්රිය වෙද්දි පළාත ම ඒකාලෝක කරමින් මහා ආලෝකයක් නිවසට ඇවිත් ගියා. සාරි බැමිණිය අහනවා මොකක්ද ඒ එළිය කියලා. සාරිපුත්තයන් වහන්සේ පිළිතුරු දෙනවා ඒ මට උපස්ථාන කරන්න ආව මහා බ්රහ්මයා කියලා. ඒක ඇහුව සාරි බැමිණිය හිතනවා මම ගෞරවයෙන් මෙච්චරකල් වැඳ වැඳ හිටිය මහා බ්රහ්මයත් මගේ පුතාට වන්දනා කරනවා නේ, මගේ පුතා මහා බ්රහ්මයාටත් වඩා ශ්රේෂ්ඨයෙක් නේ කියලා. ඇගේ මිථ්යාදෘෂ්ඨිය/මානය එයින් ම දුරු වෙනවා. ඊටපස්සෙ සාරිපුත්ත මහරහතන් වහන්සේ තමන්ගේ මවට ධර්මය දේශනා කරලා සෝවාන් ඵලයට පත් කරමින් ම පිරිනිවන් පානවා. ඒ සාරිපුත්ත මහරහතන් වහන්සේ තමන් වහන්සේ බිව් මව්කිරි වලට කෘතගුණ දැක්වූ විදියයි.
මධ්යම රාත්රිය වෙද්දි පළාත ම ඒකාලෝක කරමින් මහා ආලෝකයක් නිවසට ඇවිත් ගියා. සාරි බැමිණිය අහනවා මොකක්ද ඒ එළිය කියලා. සාරිපුත්තයන් වහන්සේ පිළිතුරු දෙනවා ඒ මට උපස්ථාන කරන්න ආව මහා බ්රහ්මයා කියලා. ඒක ඇහුව සාරි බැමිණිය හිතනවා මම ගෞරවයෙන් මෙච්චරකල් වැඳ වැඳ හිටිය මහා බ්රහ්මයත් මගේ පුතාට වන්දනා කරනවා නේ, මගේ පුතා මහා බ්රහ්මයාටත් වඩා ශ්රේෂ්ඨයෙක් නේ කියලා. ඇගේ මිථ්යාදෘෂ්ඨිය/මානය එයින් ම දුරු වෙනවා. ඊටපස්සෙ සාරිපුත්ත මහරහතන් වහන්සේ තමන්ගේ මවට ධර්මය දේශනා කරලා සෝවාන් ඵලයට පත් කරමින් ම පිරිනිවන් පානවා. ඒ සාරිපුත්ත මහරහතන් වහන්සේ තමන් වහන්සේ බිව් මව්කිරි වලට කෘතගුණ දැක්වූ විදියයි.
පසුවදන: ලබන සතියේ ඉඳන් බ්ලොග් එකට අළුත් ඇඳුමක් අන්දවන්නත් හිතාගෙන ඉන්නවා. බලමුකො ඈ....
(1). "ධර්මයෙහි පිහිටා, ධර්මයට සත්කාර කරමින්, ධර්මයට ගරු කරමින්, ධරමය ප්රිය කරමින්, ධර්මය පුදමින්, ධර්මය වඳිමින්, ධර්මද්වජයක්ව, ධර්මකේතුවක්ව, ධර්මය ප්රධාන කොට ගෙන, සිය අඹු දරුවන් සීලය අනුව හැසිරීමෙහි පිහිටුවා, ඔවුනට කළයුතු ධාර්මික ආරක්ෂා පිළියෙල කළයුතු ය"
චක්රරත්නය කියලා කියන්නෙ කරකැවෙන මැණිකක් වගේ දෙයක් කියලයි කියන්නෙ. මේ චක්රරත්නය පහළ වුණාට පස්සෙ රජතුමා සිල් සමාදන් වෙලා චක්රරත්නයට පැන් වඩනවා. එතකොට චක්රරත්නය කරකැවෙමින් ගමන් කරන්න පටන්ගන්නවා. ඒත් එක්ක ම රජතුමා තමන්ගේ චතුරංගනී සේනාවත් එක්ක මැණික පසුපස ගමන් කරනවා. මේ චක්රරත්නය උතුරු දිශාවට ගමන් කරනවා නම් ඒ දිශාවේ ඉන්න රජවරු ඇවිත් සක්විති රජතුමාට මෙහෙම කියනවා "මහරජ, එනු මැනවි. මහරජ, ඔබගේ පැමිණීම යහපත් පැමිණීමකි. මහරජ, මේ දිවයින ඔබ අයත්ය. මහරජ, අනුශාසනා කරනු මැනවැයි" කියලා. එතකොට රජතුමා මේ විදියට අවවාද කරනවා. "ප්රාණවධ නොකළ යුතුයි. හොරකම් නොකළ යුතුයි. කාමමිත්යාචාරයෙහි නොහැසිරිය යුතුයි. බොරු නොකිය යුතුයි. මත්පැන් භාවිතයෙන් වැළකිය යුතුයි. පෙර රාජ්ය අනුභව කළ පරිදිම අනුභව කරව්" ආදී වශයෙන්. ඉතින් රජවරු ඒ අවවාද පිළිගන්නවා. ඒ අනූව රාජ්ය පාලනය කරනවා. මේ විදියට ම අනිත් දිශාවන් වල ඉන්න රජවරුත් සක්විති රජතුමාට අවනත වෙනවා මේ චක්රරත්නයේ ආනුභාවයෙන්. අවසානයේ සාගරය මායිම් කරලා තියෙන මේ මුළු භූමිය ම සක්විති රජතුමාගේ අණසකට යටත් කරලා චක්රරත්නය නැවතත් සක්විති රජතුමාගේ මාළිගාවට ම එනවා.
එකදිගට ම ලියාගෙන ගියොත් කියවන්නත් එපාවෙයි කියලා හිතුණ නිසා කොටස් දෙකකට කඩනවා ඔන්න. ඉතිරි ටික ඊළඟ කොටසින්. අද ඉඳන් මේ ඇරඹෙන්නෙ විශේෂ සටහන් මාලාවක්. මේ ඒකේ පළමුවෙනි කොටස. මිනිස්සුන්ගේ ආයුෂ අවුරුදු 80,000 ඉඳන් අවුරුදු දහයකට අඩු වෙලා ආයෙත් ආයුෂ අවුරුදු 80,000 ක් දක්වා වැඩිවෙන මෛත්රී බුදු සමය තෙක් කාලය ගැන දැනගන්න පුළුවන් ලාහිරු දහසක් දිලී...එක්ක දිගටම රැඳිලා හිටියොත්! මේ සටහන ලියන්න මනසේ ඇදි සිතුවම් සහ උතුම් ශ්රී සද්ධර්මය අඩවි ත් උදව් වුණා. ඔවුන්ට පුණ්යානුමෝදනා කරන ගමන් ම ආරාධනය මේ සමඟ දිගටම රැඳී ඉන්නයි...
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
තව ටිකයි ඈ....
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
කැමති කෙනෙක් සැකයි මට ඔබේ කුමරි බඹසර... සබැඳියෙන් ගිහින් සින්දුවත් අහල ම ගියාට පාඩුවක් වෙන එකක් නෑ මං හිතන්නෙ...
Using කොළඹ කෙල්ලො ;
ඇස් කරකවයි ඇස් කොණින් බලයි
ඇස් ලොකු කරයි හොරැහිනුත් බලයි
ඇස් පියවමින් සැරින් සැරේ අහක බලයි
ඒ මදිවාට දොර කවුළුවෙන් එළිය බලයි
අහුවෙන්නෑ මං අහුවෙන්නෑ....
බසයේ බිම ඉරි අඳියි
බොරු කැස්සකුත් තිබෙයි
සැරින් සැරේ පා විහිදයි
සුසුම් හෙලයි තොල් පෙරළයි
අහුවෙන්නෑ මං අහුවෙන්නෑ....
බඩ අල්ලයි සාරිය ද හදයි
සමහරු බ්ලව්සය ද හදයි
ඒ අතරින් නාභිය දක්වයි
තව එක එක දේ පෙන්නයි
අහුවෙන්නෑ මං අහුවෙන්නෑ...
බොරු ලැජ්ජාවක් පෙන්නයි
ඒ අස්සෙම ඉඟ පද්දයි නටවයි
තව තව ඒවත් වද්දයි නටවයි
ගෙල වට බැඳි මාලයත් හදයි
අහුවෙන්නෑ මං අහුවෙන්නෑ...
පොඩි හොර නින්දකුත් තියෙයි
හදිසියේ ඇහැරී පෝං එකත් ඔබයි
කෝල් ගනියි අම්මේ මං එනවා කියයි
කොණ්ඩය පීරයි වරලස ලිහා බඳියි
අහුවෙන්නෑ මං අහුවෙන්නෑ...
බස් එක නිතරම සැර බ්රේක් ගසයි
බොරුවට සැණෙකින් මා හා හැප්පෙයි
කලබලෙන් වගේ මගේ අත හැප්පෙයි
වැරදිලා වගේ අත උඩින් අතක් තියයි
අහුවෙන්නෑ මං අහුවෙන්නෑ...
බහින්නට වගේ දොර ළඟටම යයි
ඇඳිවත අල්ලා ආපසු හැරී බලයි
ඇස් මුළුමනින් වසයි අඩක් වසයි
පිටුපස හැරෙමින් ආපහුත් බලයි
අහුවෙන්නෑ මං අහුවෙන්නෑ...
බස් එකකින් යන එන එක මේතරමට
අමාරු ඇතියි කියලා නෑ මං හිතුවේ
කොළඹ රටේ කෙල්ලො වසයි
සැණෙන් කොල්ලො දපනෙ වැටෙයි
උන් හොම්බෙන් යන වෙලාව
දන්නෙම නෑ කවුරුවත් ම
කෙල්ලො කොක් හඬලති එතකොට
අම්මා කොළඹ රටේ වග කිව්වත් මට
හිතුණෙම නෑ ඇත්තක් බව දකිනකල් ම
ගමේ ඉඳන් කොළඹ ආව අහිංසකයා
අහුවෙන්නෑ මං අහුවෙන්නෑ...
පසුවදන : ඊයේට ට්රේනින් ඇවිත් හරියටම මාසයයි. පැයක් හමාරක් බස් එකේ හිටගෙන ඉඳගෙන යන එනකොට දැක්ක දේවල් නෙවෙයි කියලා මං කියන්නෑ ඔන්න....
මේ කතාව ප්රබන්ධයක් නම් නෙවෙයි. ඇයි දන්නවද? සාමාන්යයෙන් දිව්ය ලෝකයක දිනයක් මිනිස් ලොව දිනයකට සමාන වෙන්නෙ නැති නිසා. උදාහරණයකට කිව්වොත් ශක්ර දෙවියන්ගේ අධිපති භාවය තියෙන දිව්ය ලෝක වෙන චාතුම්මහාරාජිකයේ දිනයක් කියන්නේ මිනිස් ලෝකයේ අවුරුදු වලින් නම් 50 ක්. තව්තිසාවේ දිනයක් කියන්නෙ මිනිස් ලොව අවුරුදු 100 ක්. ඒ කියන්නෙ බුදුරජාණන් වහන්සේ පිරිනිවන් පාලා ඒ දිව්ය ලෝක වලට තාම දවස් කිහිපයයි. මීට වඩා සැප තියෙන, ආයුෂ තියෙන, බුදුරජාණන් වහන්සේ පිරිනිවන් පාලා තවමත් දිනයක් විතරක් ගතවෙලා තියෙන දිව්ය ලෝකත් තියෙනවා. අපි කරන පින් වලට සැප විපාක දෙන දිව්ය ලෝක වල ආයුෂ ඔය වගේ වුණාට අපි කරන පව් වලට දුක් විපාක දෙන එක තැනක් තමයි නිරය කියන්නෙ. එතැන ආයුෂ මීටත් වැඩියි. සත්තුන්ට(මිනිස්සුත් ඇතුළු ව ) වධහිංසා කරන, ප්රාණඝාතය කරන අය ඉපදෙන සංජීවය කියන නරකයේ ආයුෂ අවුරුදු 500ක්. ඒකේ අවුරුද්දක් කියන්නෙ මිනිස් අවුරුදු වලින් නම් 900,000 ක්.
ඇත්තටම මම කියන්න හැදුවේ මේ ඉලක්කම්, සංඛ්යාලේඛන නෙවෙයි. අපි ටිකක් ගැඹුරින් කල්පනා කරලා බැලුවොත් තේරෙනවා අපිට ජීවත් වෙන්න ඉතිරිවෙලා තියෙන්නෙ කොයිතරම් සුළු කාලයක්ද කියලා. සමහර අය ඉන්නවා මේ ලෝකෙ එළිය දකින්නෙ ම නැතුව මව් කුසේදිම කළලයක් කාලෙදි ම මැරිලා යනවා. තවත් සමහරු ඉපදෙද්දි මැරෙනවා. තවත් අය පුංචි කාලෙදි ම මැරෙනවා. තව සමහරු තරුණ වයසෙදි මැරිලා යනවා. තවත් කොටසක් මැදි වියේදි මැරිලා යන අතරෙදි සුළු පිරිසක් විතරක් ඉන්නවා පරමායුෂ විඳල ම මැරෙන.
ඒ විදියට බලද්දි අපි ටිකක් වාසනාවන්තයි. හේතුව මුල් අවධි කිහිපය ම අපි පහුකරලයි ඉන්නෙ. නමුත් අපි කාටහරි කියන්න පුළුවන්ද අපි තරුණ වයසෙදි හරි මැදි වයසකදි හරි නොමැරෙයි කියලා? ඇත්ත ම කතාව නම් බෑ කියන එකයි. නොමැරී ඉන්න අපි කාටවත් ම බැහැනේ. එතකොට අපි මොනවද කරන්න ඕන? භාග්යවත් වූ අරහත් වූ සම්මා සම්බුදුරජාණන් වහන්සේ මේ ආයුෂ ගැන අපූරු උපමාවක් වදාළා.
“පින්වත් මහණෙනි, හොඳට හයිය හත්තිය තියෙන දක්ෂ දුනුවායෝ හතර දෙනෙක් නුවර හතරමං හන්දියකට එනවා. පුළුවන් තරම් වෙර දාල එකම වෙලාවට ඊතල හතරක් හතර දිශාවට විදිනවා. තවත් පුරුෂයෙක් මේ ඊතල හතර ම බිමට වැටෙන්න නො දී අල්ලගන්නව නම් ඒ පුද්ගලයාගේ වේගය ගැන ඔබ මොකද හිතන්නේ?” කියල බුදු සමිඳුන් ස්වාමීන් වහන්සේලාගෙන් අහනවා".
“අනේ ස්වාමීනි, එක ම වෙලාවේ දී හතර දිශාවට විදින ඊතල හතර ම බිම වැටෙන්න නො දී අල්ලා ගන්නවා නම් ඒ පුද්ගලයාගේ වේගය ගැන හිතන්නවත් බෑ.” කියලා ඒ ස්වාමීන් වහන්සේලා පිළිතුරු දෙනවා, “පින්වත් මහණෙනි, ඊටත් වඩා වේගෙන් මේ ඉර හඳ දෙක ගමන් කරනවා. මේ ඉර හඳ ගමන් කරනවට වැඩිය වේගෙන් ඒවාට අධිගෘහිත දෙවියන් ගමන් කරනවා. පින්වත් මහණෙනි, ඊටත් වඩා වේගෙන් මේ උපන් මනුස්සයාගේ ජීවිතේ ගෙවිලා යනවා.”
ඔන්න ඔය විදියටයි උන්වහන්සේ වදාළේ. ඒ නිසා ඇත්තට ම බැලුවොත් මරණය කියන දේ අපි අතේ තියාගෙන වගෙයි ඉන්නෙ. ඒ තරමට පැහැදිලි දෙයක්. අපි ඉදිරියෙදි ධර්මය කියන දේ තවත් අවබෝධ කරන්න පුළුවන් දෙවියන් අතර ඉපදෙනවද නැත්තම් ලේසියෙන් ගොඩ එන්න බැරි නිරයට වැටිලා දුක් විඳිනවද කියන දේ තීරණය කරන්නෙත් අපිමයි. ඒ නිසා ධර්මය අහන්න, අවබෝධ කරන්න උත්සහ කරන එක කවදාවත් ඉස්සරහට කල් දාන්න එපා. පුංචි කතාවක් කියන්නම්. බුදුරජාණන් වහන්සේ ජීවමාන ව වැඩ ඉන්න කාලේ සැවැත් නුවර හිටියා කියනවා මිනිස්සු කෝටි හතක්. බුදුරජාණන් වහන්සේ ජීවමාන ව වැඩ ඉඳලත්, උන් වහන්සේගෙන් ම බණ අහන්න හැකියාව තිබිලත් ඒ අය අතරින් මාර්ගඵල අවබෝධ කරගන්න පුළුවන් වුණේ කෝටි පහකට විතරයි. එතකොට ඉතිරි කෝටි දෙක??? ප්රශ්නයක් නේද? ඒ අයට ඒ සඳහා එක්කෝ පින තිබිලා නෑ, එහෙමත් නැත්තම් නුවණ තිබිලා නෑ. එහෙමත් නැත්තම් වෙන වෙන දෘෂ්ඨි වලින් (මතවාද ) හිත වැහිලා ගිහින් තියෙන්න ඇති. ඒ සැවැත් නුවර හිටිය මිනිස්සු විතරයි. එතකොට ඉන්දියාවේ, ලෝකෙ පුරා හිටිය මිනිස්සුන්ට මොකද ධර්මය අවබෝධ කරන්න බැරිවුණේ. ඒත් හේතුව ඒකම තමයි. ඒ කාලේ අපි සතෙක් වෙලා එහෙම ඉපදිලා හිටියනම් ඒත් ඒ ධර්මය අවබෝධ කරන්න බැහැ.
ඒ කාලෙත් එහෙම නම් බුදුරජාණන් වහන්සේ ජීවමාන ව නැති මේ කාලෙ ගැන මොන කතාද ? එතකොට මෛත්රී බුදුන් දැක නිවන් දකින්න බලාගෙන ඉන්න අයට???????? ඒ තත්වයට ම මුහුණ පාන්න වෙන එකක් නෑ කියල කියන්න කාටද පුළුවන්? නිරයේ ඉපදිලා හිටියොත්, ප්රේතයෙක් වෙලා ඉපදිලා හිටියොත්, තිරිසනෙක් වෙලා ඉපදිලා හිටියොත් එහෙමත් නැත්තම් වාසනාවකට හරි මනුස්සයෙක් වෙලා ලෝකෙ එහා කෙළවරේ ඉපදුණොත්! ඒ නිසා අනාගතය ගැන අපිට හරියටම කියන්න නැහැ. ඒ නිසා ගෞතම බුද්ධ ශාසනයේ ධර්මය සුරක්ෂිත ව තාමත් තියෙන මේ කාලයෙදිමයි අපි අවබෝධය සඳහා උත්සහ කරන්න ඕන. ඒ නිසා අපිමයි මනස මෙහෙයවිය යුත්තේ. ඒක වෙන කාටවත් කරන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයි. මොකද අපි නතර වෙලා හිටියට කාලය කියන දේ නතර වෙන්නෙ නැහැ.
අපිට මේ දේවල් නොහිතුණා කියලා දුක්වෙන්න ඕන නැහැ. ඒකට කරන්න තියෙන්නෙ නුවණ දියුණු කරගන්න එකයි. නුවණ දියුණු වෙන්න නම් බුද්ධ දේශනා අහන්න, කියවන්න ඕන. ඒ බුද්ධ දේශනා නැවත නැවත නුවණින් මෙනෙහි කරන්නෝන. තියුණු නුවණක් ලැබෙන්නෙ එතකොටයි. චතුරාර්ය සත්ය ධර්මය අවබෝධ වීම ම මුල් කරගෙන පින් දහම් කරල කුසල් වඩාගන්නවා නම් ඒක ගොඩක් හොඳ දෙයක්. (ඒ කියන්නෙ, අපි මොනවහරි පිනක් සිද්ධ කළා ම "මේ පින උතුම් වූ ධර්මාවබෝධය සඳහා මට උපකාර වේවා " කියලා හිතන්න! ). තමන්ගේ හිත කියන දේ නෙවෙයි, මේ ධර්මය ම විශ්වාස කරගන්න. මේ ධර්මයේ ගුණයක් තමයි සන්දිට්ඨික බව. මේක අකාලික දහමක්. ඕපනයිකයි. තමා තුළින් දැකිය හැකියි. ඒ නිසා මේ ධර්මය සත්යයක් කියල අවබෝධයෙන් ම දහම් මඟ අනුගමනය කරන්න.
පසුවදන 1: පින කියන දේට මහා ලොකුවට මුදල් වියදම් වෙන්නෙ නෑ. කාලා අතසෝදනකොට "මේ ඉඳුල් ටික සතෙකුට ආහාරයක් වේවා" කියලා හිතුවාත් ඒකත් පිනක්. දිව්යලෝක සහ අපාය ගැන තවත් කියවන්න කැමති අය ඉන්නවනම් දේවදූත සූත්රය සහ ත්රිපිටකයේ ඛුද්දක නිකායේ 'ප්රේත වත්ථු විමාන වත්ථු' කියවන්න.
පසුවදන 2: ඔපීසියෙ පැයක විතර පොඩි නිවාඩුවක් ලැබුණ වෙලාවේ ලිව්වෙ. උදව් කළා මහාමේඝ. බ්ලොගෙ අකුරු ලොකු කරන්න කියලා යෝජනාවක් තියෙනවා. අකුරු කියවන්න අමාරුද කියලත් පොඩ්ඩක් කියලා යන්න අමතක කරන්නෙපා.
මේක පාවිච්චි කිරීමේදි විශේෂ වාසි කිහිපයක් ම තියෙනවා ලැබෙන. එකක් තමයි සැරින් සැරේ ලොග් වෙන්න ඕන නැතිවීම. කියවන්න ඕන වෙන්නෙ නැති ඒවා ඒ වෙලාවෙම නොබලා ඉන්න පුළුවන්. තව ඒ ලින්ක් එක මඟින් ඊමේල් එකට reply කරන්නත් පුළුවන්. ඒ වගේම gmail ගිණුම් කිහිපයක් තියෙන කෙනෙකුට වුණත් හරිම පහසුවක් මේක.
පසුවදන : සමහර වෙලාවට connection error එකක් එන්න පුළුවන්. ඒ HTTPS secure encryption නිසා. බැරිවෙලාවත් එහෙම වුණොත් මේ .zip file එක බාගත කරගෙන notifier_https.reg file එක විවෘත කරලා Confirm කරන්න. එතකොට ඒ ගැටළුවත් හරි....
39 දෙනෙකුට හිතුණ දේවල්:
Post a Comment
කමෙන්ටුවකින් දෙන්න පොඩි තල්ලුවක්. පෝස්ටුව ගැන හිතට හිතෙන දැනෙන ඕනෙ ම දෙයක් ලියන්න මෙතැන තමයි තැන ඔන්න.... හිතේ සතුට තමයි වටින්නේ !